شیوه‌های فرزندپروری
با توجه به دو حیطه نظام تربیتی والدین یعنی حیطه عاطفی و حیطه کنترلی یا اقتدار، سبک‌های فرزندپروری به چهار دسته تقسیم‌بندی می‌شوند.
سبک‌های فرزندپروری شامل سبک مقتدرانه (علمی)، سبک مستبدانه، سبک سهل‌گیرانه و سبک بی‌اعتنا است که هر یک از والدین یک نوع سبک را برای تربیت فرزند خود دارند.
در سبک فرزندپروری مقتدرانه ثبات و پایداری والدین در رفتارشان با کودک احساس امنیت در کودک به وجود می‌آورد و این سبک باعث تولید کودکی خلاق، با اعتماد به نفس، با عزت نفس و مسئولیت‌پذیر می‌گردد و تقریباً با هر سرشتی سازگار است.
در سبک فرزندپروری مستبدانه گرما و محبت والدین کم است و در مقابل کنترل بر رفتار کودک شدت بیشتری دارد، این سبک کودکانی دمدمی مزاج و پرخاشگر که دچار اختلالات رفتاری شدید هستند را تولید می‌کند و چنین کودکانی از امنیت کافی برخوردار نمی‌شوند.
در سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه، گرما و محبت زیاد، ولی کنترل و نظارت کم است. این‌ها کودکانی پرخاشگر و ناپخته و خارج از کنترل و اصطلاحاً لوس تولید می‌کنند.
در سبک فرزندپروری بی‌اعتنا هم سطح گرما و محبت پایین است و هم کنترل و نظارت. این‌ها کودکانی متوقع، سرکش و نافرمان تولید می‌کنند.
محیطی که کودک در آن رشد می‌کند فاکتور‌های متعددی از جمله میزان دما، نور، رطوبت، فرهنگ اقتصاد، مذهب، سطح تحصیلات والدین، تعداد فرزندان خانواده، جنسیت و ... دارد که هر کدام به نوبه خود قادرند بر شخصیت فرد تأثیر بگذارند.
.:مجتبی حبیبی _ روانشناس:.
