پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی
با پیشگیری از گرایش افراد به آسیب‌های اجتماعی از کودکی به خصوص دوران مدرسه می‌توان هزینه‌های بسیاری را در آینده کاهش داد چراکه بر اساس آمارها هر زندانی ۲۰ برابر یک دانش‌آموز هزینه به جامعه تحمیل می‌کند.
پژوهش‌های مختلفی در این زمینه انجام شده که نشان می‌دهد بیش فعالی در کودکان ارتباط مستقیم با بزهکاری آنها در آینده دارد.
خانواده‌های بسیاری از کودکان بیش‌فعال سبک تربیتی سختگیرانه و استبدادی دارند و به عواطف و احساسات او اهمیت نمی‌دهند.
بهترین سبک تربیت خانوادگی سبک دموکراسی قانون‌مدار است که انضباط و قانون از کودکی در کنار رکن اساسی محبت و صمیمیت باید وجود داشته باشد.
در خانواده‌های استبدادی که اطاعت بی‌چون و چرا از فرزند می‌خواهند و به علایق او توجه ندارند کودک در سنین بالاتر به انواع آسیب‌های اجتماعی گرایش پیدا کند.
در برابر خانواده‌های سخت‌گیر، خانواده‌های سهل‌گیر قرار دارند که فرزندان را بدون نظم و قانون پرورش می‌دهند که این افراد در آینده پرخاشگر و به طور معمول نافرمان مدنی خواهند بود.
آسیب‌های نوپدید که فضای مجازی نمونه‌ای از آن است در کمین فرزندانی است که با شیوه‌های سهل‌گیرانه و سختگیرانه تربیت شده‌اند.
در زمینه پیشگیری از بزهکاری راهکارهای مختلفی وجود دارد و اولین قدم این است که خود والدین باید الگوی عملی خوبی باشند.
برقراری ارتباط بهینه و درک احساسات و گوش دادن فعالانه و شرکت در فعالیت‌های مختلف فرزندان مهمترین نکات در تربیت آنهاست.
با آموزش می‌توان مانع از رشد آسیب‌های اجتماعی شد. آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی آموزش خود را موظف به آموزش و یادآوری نکات مهم تربیتی به والدین می‌داند.
بدلیل دیربازده بودن فعالیت‌های آموزش و پرورش، این ارگان در جذب اعتبار مشکل دارد ولی دیر بازده بودن نباید عامل بی‌توجهی باشد و امید است با تحقیق و پژوهش، آموزش و پرورش پویا داشته باشیم.
امروزه آسیب‌هایی که در پی استفاده ناصحیح از فضای مجازی وجود دارد نوجوانان و جوانان ما را تهدید می‌کند.
خودشناسی یکی از عوامل تأثیرگذار در مقابله با آسیب‌های اجتماعی است. گسترش تکنولوژی موجب تحول اندیشه‌ها شده و وظیفه متخصصان آموزش و پرورش تجهیز نوجوانان در برابر این تغییرات است.
