دبیرستان زنده‌یاد حاج سید حسین نوایی

دولت آباد برخوار خیابان طالقانی خیابان سجاد خیابان شهید محمدمهدی داوری تلفن 03145823540
دبیرستان حاج سید حسین نوایی


دبیرستان زنده‌یاد حاج سید حسین نوایی

دولت آباد برخوار خیابان طالقانی خیابان سجاد خیابان شهید محمدمهدی داوری تلفن 03145823540

تله موش

پنجشنبه, ۱ اسفند ۱۳۹۲، ۱۰:۳۸ ب.ظ

موش از شکاف دیوار سرک کشید تا ببیند این همه سر و صدا برای چیست. مرد مزرعه‌دار تازه از شهر رسیده بود و بسته‌ای با خود آورده بود و زنش با خوشحالی مشغول باز کردن بسته بود.

موش لب‌هایش را لیسید و با خود گفت: کاش یک غذای حسابی باشد.

اما همین که بسته را باز کردند‌، از ترس تمام بدنش به لرزه افتاد‌؛ چون صاحب مزرعه یک تله موش خریده بود.

موش با سرعت به مزرعه برگشت تا این خبر جدید را به همه‌ی حیوانات بدهد. او به هر کسی که می‌رسید‌، می‌گفت: توی مزرعه یک تله موش آورده‌اند، صاحب مزرعه یک تله موش خریده است.

مرغ با شنیدن این خبر بال‌هایش را تکان داد و گفت‌: آقای موش‌، برایت متأسفم. از این به بعد خیلی باید مواظب خودت باشی‌، به هر حال من کاری به تله موش ندارم‌، تله موش هم ربطی به من ندارد.

میش وقتی خبر تله موش را شنید‌، صدای بلند سر داد و گفت: آقای موش من فقط می‌توانم دعایت کنم که توی تله نیفتی‌، چون خودت خوب می‌دانی که تله موش به من ربطی ندارد. مطمئن باش که دعای من پشت و پناه تو خواهد بود.

موش که از حیوانات مزرعه انتظار همدردی داشت‌، به سراغ گاو رفت. اما گاو هم با شنیدن خبر‌، سری تکان داد و گفت: من که تا حالا ندیده‌ام یک گاو توی تله موش بیفتد. او این را گفت و زیر لب خنده‌ای کرد و دوباره مشغول چریدن شد.

سرانجام‌، موش ناامید از همه جا به سوراخ خودش برگشت و در این فکر بود که اگر روزی در تله موش بیفتد‌، چه می‌شود؟

در نیمه‌های همان شب‌، صدای شدید به هم خوردن چیزی در خانه پیچید. زن مزرعه‌دار بلافاصله بلند شد و به سوی انباری رفت تا موش را که در تله افتاده بود‌، ببیند.

او در تاریکی متوجه نشد که آنچه در تله موش تقلا می‌کرده‌، موش نبود‌، بلکه یک مار خطرناکی بود که دمش در تله گیر کرده بود. همین که زن به تله موش نزدیک شد‌، مار پایش را نیش زد و صدای جیغ و فریادش به هوا بلند شد. صاحب مزرعه با شنیدن صدای جیغ از خواب پرید و به طرف صدا رفت‌. وقتی زنش را در این حال دید او را فوراً به بیمارستان رساند.

بعد از چند روز‌، حال وی بهتر شد. اما روزی که به خانه برگشت‌، هنوز تب داشت. زن همسایه که به عیادت بیمار آمده بود‌، گفت: برای تقویت بیمار و قطع شدن تب او هیچ غذایی مثل سوپ مرغ نیست.

مرد مزرعه‌دار که زنش را خیلی دوست داشت فوراً به سراغ مرغ رفت و ساعتی بعد بوی خوش سوپ مرغ در خانه پیچید.

اما هرچه صبر کردند‌، تب بیمار قطع نشد. بستگان او شب و روز به خانه آن‌ها رفت و آمد می‌کردند تا جویای سلامتی او شوند. برای همین مرد مزرعه‌دار مجبور شد‌، میش را هم قربانی کند تا با گوشت آن برای میهمانان عزیزش غذا بپزد.

روزها می‌گذشت و حال زن مزرعه‌دار هر روز بدتر می‌شد. تا این که یک روز صبح‌، در حالی که از درد به خود می‌پیچید‌، از دنیا رفت و خبر مردن او خیلی زود در روستا پیچید. افراد زیادی در مراسم خاک‌سپاری او شرکت کردند. بنابراین‌، مرد مزرعه‌دار مجبور شد‌، از گاوش هم بگذرد و غذای مفصلی برای میهمانان دور و نزدیک تدارک ببیند.

حالا‌، موش به تنهایی در مزرعه می‌چرخید و به حیوانان زبان بسته‌ای فکر می‌کرد که کاری به کار تله موش نداشتند!

نتیجه‌ی اخلاقی: اگر شنیدی مشکلی برای کسی پیش آمده است و ربطی هم به تو ندارد‌، کمی بیشتر فکر کن. شاید خیلی هم بی‌ربط نباشد!

۹۲/۱۲/۰۱

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

دبیرستان حاج سید حسین نوایی دولت آباد