دل نبستن به مال

مرحوم ملاّ احمد نراقی (متوفی ۱۲۴۴ ه.ق) که از بزرگان علمای اسلام است، دارای ثروت زیادی بود، در بیرون شهر، یک باغ میوه داشت و تشریفات زندگی او مجهز بود.

یک روز به حمام رفت. اتفاقا یک درویش هم به حمام آمده بود. وقتی که آمدند لباس بپوشند، آن درویش عرض کرد حضرت آیت اللّه! شما می‌گویید علاقه به دنیا بد است و حال آن که این همه مال داری. من تعجب می‌کنم با این همه مال و ثروت چطور می‌خواهی بمیری؟

آقا جوابی نداد تا هر دو لباس پوشیدند و آمدند از درِ حمام بروند، حاج ملا احمد نراقی فرمود: جناب مرشد: کربلا رفته‌ای؟ گفت: نه. فرمود: بیا همین طور دو نفری پیاده به کربلا برویم.

مرشد موافقت کرد. دو نفری حرکت کردند از نراق به طرف کربلا، مقداری راه رفتند. یک مرتبه درویش دست‌ها را به هم زد و گفت: آخ، قدری صبر کن.

نراقی پرسید چی شد؟

درویش گفت: کشکول خودم را در حمام جا گذاشتم بروم و بیاورم.

نراقی فرمود: هان! مطلب همین جا است. جناب درویش به قول خودت من گاو دارم، گوسفند دارم، اسب دارم، قاطر و تشکیلات دارم، ولی در موقعی که می‌خواهم مسافرت بکنم، همه را سپردم به خدا و دل از آن‌ها کندم، ولی شما یک کشکول داری نتوانستی دل بکنی، یعنی علاقه تو به این کشکول آن قدر زیاد است که دل کندن از او خیلی مشکل است، این فرق بین من و تو است من مال دارم، ولی مالی که دلبستگی ندارم و تو یک کشکول داری و دل به او بسته ای.

منبع: مجله درس‌هایی از مکتب اسلام، فروردین ۱۳۹۹ - شماره ۷۰۷